James Webb Uzay Teleskobu (JWST), Halka Nebulası’nın (Bulutsusunun) bugün yayınlanan olağanüstü ayrıntılı görüntülerini yakaladı. M57 ve NGC 6720 olarak da adlandırılan gaz bulutu, moleküler hidrojen bakımından zengin 20.000 yoğun kürecik içeriyor. Dünya’dan yaklaşık 2,500 ışık yılı uzaklıkta yer almaktadır. İlk görüntü, Webb Uzay Teleskobu’nun birincil sensörlerinden biri olan NIRCam (Near InfraRed Camera) ile çekilmiştir. Yakın kızılötesi spektrumdaki ışığı algılamak üzere tasarlanmış olan bu sensör oldukça detaylı görüntüler yakalayabiliyor. NIRCam ayrıca ‘Yaratılış Sütunları’nın aynı derecede hipnotize edici güncellenmiş görüntüsünü de çekti. Bu arada, ikinci görüntü JWST’nin MIRI (Orta Kızılötesi Enstrümanı) kullanılarak çekilmiştir. Nebulanın dış kenarının ötesindeki on eşmerkezli yayı daha iyi vurguluyor, muhtemelen merkezi yıldızının yörüngesindeki daha düşük kütleli bir yoldaşla etkileşiminden oluşuyor. Avrupa Uzay Ajansı tarafından yapılan basın açıklamasında, “Bu şekilde, Halka Nebula’sı gibi olanlar bir tür astronomik arkeolojiyi ortaya koymaktadır; çünkü gökbilimciler nebulayı inceleyerek onu oluşturan yıldız hakkında bilgi edinmektedirler” denildi. Halka Nebulası 1779 yılında Fransız astronomlar Charles Messier ve Antoine Darquier de Pellepoix tarafından kuyruklu yıldız ararken tesadüfen keşfedilmiştir. Bu bir gezegenimsi nebuladır. ve ilk araştırmacılar görünüşlerini uzak dünyalarla karıştırdıkları için bu şekilde adlandırılmıştır. Halka Nebulası, yakıtı tükenip yok olmaya yaklaşırken dış katmanlarını döken orta büyüklükte bir yıldızdan oluşmuştur. ESA, “Renkli ana halka, nebulanın merkezindeki ölmekte olan bir yıldız tarafından atılan gazdan oluşuyor” diye yazdı. “Bu yıldız, Güneş gibi bir yıldızın son değişim aşaması olan çok küçük, yoğun ve sıcak bir cisim olan beyaz cüce olma yolunda ilerliyor.”
Bu bulgular, bir zamanlar iddialı bir hayal olan bu makinenin vaadinin kesinlikle gerçekleştiğini güzel bir şekilde vurgulamaktadır. Özetle, JWST’nin görevi bize evrende elektromanyetik spektrumun kızılötesi bölgesinde aydınlatılan şeyleri göstermektir; çıplak gözlerimizin kapasitesinin çok ötesinde ve aslında en güçlü araçlarımızdan bazılarının ötesinde olan şeyleri. Wesson, “Halka Nebula, Webb’in NIRCam (Yakın Kızılötesi Kamera) ve MIRI (Orta Kızılötesi Araç) araçlarının görüş alanına tam olarak uyduğu için Webb gözlemlerinin bize çok değerli bilgiler sağlayacağını fark ettik” dedi. JWST ile ekip, halka içindeki merkezi yıldızdan doğrudan uzağa işaret eden bazı “ilginç sivri uçları” fark edebildi. Bu sözde sivri uçlar Hubble Uzay Teleskobu tarafından çekilen görüntülerde sadece soluk bir şekilde görülebiliyordu. Wesson, “Bunların, sıcak merkezi yıldızdan gelen doğrudan, yoğun radyasyondan korundukları halkanın en yoğun kısımlarının gölgelerinde oluşabilecek moleküllerden kaynaklanabileceğini düşünüyoruz” dedi. Bulguların biraz daha teknik yönlerine değinmek gerekirse, Wesson ekibin halkadaki polisiklik aromatik hidrokarbonlar veya PAH’lar olarak bilinen bazı moleküllerden gelen dar bir emisyon bandı tespit ettiğini açıklıyor. PAH’lar temelde karbon içeren moleküllerdir, ancak bu yeni JWST sonuçları için önemli olan, incelenen nebula içinde oluşmaları beklenmiyordu. JWST’nin altıgen altın gözlerini Halka Nebulası’na ilk kez doğrultmadığını da belirtmek gerekir. Makine çok kısa bir süre önce evrenin bu cebini yüksek çözünürlükte görüntülemiş ve bilim insanları, büyüleyici yeşil ve mor filtreler ekleyerek hayranlıkla izleyeceğimiz oldukça görkemli bir sahne oluşturmuştu. Bu görüntüleme, uzmanların nebulanın karmaşık detayları hakkında daha fazla bilgi edinmesine de yardımcı oldu Sırada ne olduğuna gelince, Wesson, ”bu yeni JWST gözlemlerinden ortaya çıkan büyük bir sorunun, sıradan, eski, küresel bir yıldızın nasıl bu kadar süslü bir nebula oluşturmayı başardığıdır” dedi. Wesson’un yıldızın bir yardımcı cisme sahip olduğuna dair teorisi şu ana kadar iyi bir teori gibi görünüyor. Ancak durumun gerçekten böyle olup olmadığını sadece zaman gösterecek.